Blog z podróży do Malawi. Pierwsza samotna podróż do Afryki w moim wykonaniu. Wybieram Malawi. Dlaczego?
Zamierzam wejść na najwyższą górę Malawi – Sapitwa Peak i na najwyższy szczyt w Zambii, na który łatwiej wejść od strony Malawi. Planuję też spędzić kilka chwil w Parku Narodowym Liwonde nad rzeką Shire. Chcę również odwiedzić kilka miejsc nad jeziorem Malawi, w tym słynny Przylądek Cape MacLear.
Malawi, które zwane jest „Gorącym Sercem Afryki” w rzeczywistości nie jest takie gorące. Dość duża wysokość wielu regionów powoduje, że klimat jest całkiem przyjemny.
O tym wszystkim dowiecie się z wpisów dotyczących Malawi na moim blogu.
Polecam też album fotograficzny „W drodze na najwyższe szczyty Afryki” (jestem jego autorem!) ze zdjęciami z różnych państw Afryki (również z Malawi). Znajdziesz w nim również sporo informacji praktycznych, wspomnienia i ciekawostki na temat wędrówek po afrykańskich górach, safari i podróżowaniu po Afryce. Oczywiście są w nim też obszerne fragmenty poświęcone górom i podróżowaniu po Malawi.
Przed trekkingiem w górach Mulanje. Porywisty gorący wiatr robi spustoszenie w okolicy. Po dachu chodzi jakieś zwierzę. Szczur, mysz, kot, a może małpa? Ciężko stwierdzić. Nie powinno wejść do pokoju. Okna i drzwi są zamknięte. Zwierzę nie daje jednak spokoju.
Leżę w łóżku pod moskitierą. Początkowa cisza w parę chwil przeradza się w mnóstwo tajemniczych odgłosów. Robi się coraz głośniej. Hipopotamy chrumkają przy brzegu rzeki. Z buszu dobiegają odgłosy łamiących swoim ciężarem gałęzie słoni. Cykady, świerszcze, owady i ptaki są coraz głośniejsze. Raz na jakiś czas jakiś ptak rozedrze się głośno. To jest właśnie Afryka. Busz. Odgłosy natury. Zwierzęta dookoła.
Dwa owoce: Mpoza i Bwemba. Ten drugi przypomina w smaku owoc baobabu. Jest nieco kwaśny i trzeba go ssać. Natomiast pierwszy nie przypomina smakiem żadnego znanego mi owoca. Jest słodki. Powiedziałbym nawet, że za bardzo. Zjada się to, co jest dookoła licznych czarnych pestek.
Dobrze rozpoczęty spotkaniem z ptakami dzień kontynuuję poszukując kolejnych okazji do fotografowania ptaków. Idę więc na koniec wioski, gdzie zaczyna się las. Na drzewach dostrzegam kolorowe żołny. Rzadko mijam ludzi. Gdy już jednak pojawiają się na drodze z zaciekawieniem przypatrują się temu, co robię. Zresztą ja odwzajemniam zaciekawienie. Ktoś ścina siekierą gałęzie. Ktoś inny jedzie rowerem wykąpać się w jeziorze. Nie dziwne. Robi się gorąco.
Wsiadam więc na łódkę i razem z młodym chłopakiem płyniemy na wyspę, która znajduje się dokładnie naprzeciwko. Po kilkunastu minutach zakładam maskę do snorkellingu, rurkę i płynę pomiędzy skały oglądać kolorowe rybki. Jest ich mnóstwo. Samych pielęgnic w jeziorze Malawi jest ponad siedemset różnych gatunków. Są niemal tak piękne, jak te na rafach oceanicznych. Może nie są aż tak kolorowe, jak w oceanie, ale w naszych jeziorach takich nie ma.
Ryby i targi rybne nad jeziorem Malawi. Na pagórkach obok plaży stoją suszarki, na których powinny się suszyć ryby. Większość stoi pusta. Połów był za słaby. Zwykle na platformach suszy się niewielkie rybki zwane usipa, wielkością odpowiadające sardynkom.
Wypita przed snem malutka buteleczka wiśniówki działa zaskakująco. Budzę się i przez szpary w drzwiach widzę, że na zewnątrz już świta. Czas wstać na wschód słońca. Rzadko przecież mam okazję podziwiać go w takim miejscu – nad jeziorem Malawi. Pakuję plecak, zakładam na plecy, otwieram drzwi i ze zdziwieniem stwierdzam, że to nie świt, lecz ostre światło z żarówki przed drzwiami. Idę więc z plecakiem wysikać się, po czym wracam do łóżka. Śmieję się samo do siebie z własnej pomyłki.
Dziś próba zdobycia najwyższej góry w Zambii. Czy zdobędę najwyższy szczyt Zambii? Za parę godzin przekonam się o tym. Jest 5 rano. Ruszamy na wędrówkę bez śniadania. W pośpiechu zgarniam do plecaka jakieś ciastka, suszone mięso i fasolkę po bretońsku „Made in Malawi”.