Zakończenie podróży do Kenii i Ugandy. Udało mi się zorganizować jeden z najciekawszych wyjazdów do Afryki. Wędrowałem na drugi i trzeci w kolejności najwyższy szczyt Afryki. Wszystko poszło zgodnie z planem. Dzięki temu wędrówki na trzy najwyższe góry Afryki są już za mną (Tanzania, Kenia i Uganda).
Dobrze się składa, bo akurat w pobliskim dość luksusowym hotelu na wzgórzu można odwiedzić ogólnodostępny basen. Nie wahając się zbytnio kierujemy się we wskazane miejsce. A basen? Nazwijmy go afrykańskim. Co to oznacza? Nie jest brudno. Ale najczyściej też nie jest. Mimo wszystko, jak na miejscowe warunki to dość luksusowe i być może nawet jedyne albo jedno z niewielu miejsc z basenem.
Otrzymujemy pamiątkowe dyplomy za przejście drogi zwanej Central Circuit. Długopisem zostaje dodana adnotacja, że byliśmy również na Szczycie Małgorzaty. No cóż. Po prostu zabrakło właściwych dyplomów i dostaliśmy dyplomy zastępcze. Po wysłuchaniu oficjalnego przemówienia szefa RMS dziękujemy przewodnikom i całej obsłudze.
W końcu wychodzimy z zimnych chmur. Naszym oczom w dole ukazuje się wspaniała dolina z wijąca się po środku rzeczką. A na jej końcu nasz cel – Guy Yeoman Hut. Za nami można dostrzec wierzchołki Ruwenzori z Mount Baker na czele. Potworną plątaniną korzeni i głazów schodzimy w kierunku doliny, którą dopiero co podziwialiśmy z góry.
Idę krok po kroku. Pokonuję kolejne skalne schodki. Widzę! Widzę szczyt. Nie mam siły aby przyśpieszyć. Jeszcze tylko kilka kroków. Trwają całą wieczność. Ostatni stopień. Jestem na szczycie! Wszedłem tu! Zdobyłem najwyższy szczyt Ugandy i trzeci najwyższy szczyt w Afryce. Łzy radości spływają po policzkach. Jestem bardzo szczęśliwy.
Po błotnej przygodzie następuje ostrzejsze podejście prowadzące przez las gigantycznych lobelii. Na jego końcu znajduje się dość długa metalowa drabina kończąca się w miejscu, skąd można dostrzec niezwykłą panoramę ugandyjskich gór.
Jest kolorowo. Brązy, żółć, pomarańcz, szarość skał, błękit nieba, białe obłoki, a do tego skrzący się w promieniach równikowego słońca lodowiec. Jest wspaniale. Wspaniałe góry wschodniej Afryki. Mam przekonanie, że to najładniejsze góry w Afryce, które widziałem.
W końcu jest też solidne błoto. Na szczęście jest pewne ułatwienie. Ułożono tu już wcześniej kładki z gałęzi i pni drzew. Pomimo dość wątłej konstrukcji jest szansa, aby nie wpaść w błoto po kolana. Ścieżka wymaga dużej koncentracji. Po jej pokonaniu wychodzimy na polanę obok rzeki. W końcu wyszło również słońce i zrobiło się przyjemnie ciepło. Po kolejnych trzydziestu minutach stromego podejścia jesteśmy w ładnie położonym John Matte Hut na wysokości 3 360 m n.p.m.