Aby dojechać do końca Sossusvlei trzeba pokonać około 60 km dobra asfaltowa drogą. Planujemy zatrzymać się na zachód słońca przy charakterystycznych wydmach na 40 i 45 km drogi. Mocno wieje, więc w powietrzu unoszą się tumany pyłu i piachu. I tak jest ładnie.
Namibia nie pozwala na nudę. Kolejny dzień rozpoczynamy o 6:30. Już świta. Wracamy do kanionu i z niecierpliwością czekamy na wschód słońca w Fish River Canyon. Wielka kula oświetla coraz mocniej kryjące się do tej pory w cieniu urwiska kanionu. Piękne cienie i oświetlone skały. Jest pięknie.
Kolejny dzień zaczyna się o 7:00, a w zasadzie tuż przed 7:00, bo znów budzę się chwilę przed budzikiem. Poranek jest bardzo zimny. Z niepokojem myślę o wyjściu z cieplutkiego śpiwora. Gdy jednak przypomnę sobie poprzednią noc i spektakl na nocnym namibijskim niebie od razu się uśmiecham. Myślę, że może dziś też czeka nas coś wyjątkowego.
Pobudkę zaplanowaliśmy na godzinę 7:00. Otwieram oczy kilka chwil przed budzikiem. Nie mogę się doczekać porannego safari. I z niecierpliwością czekam też na nocne zdjęcia drzew kołczanowych w lesie Quiver Tree Forest.
Przed Tobą pierwszy odcinek relacji z fotograficznej podróży do Namibii, na którą czekałem aż trzy lata. Warto było! Siedzę w ciszy na prawie pustym namibijskim kempingu. Pierwsza noc w Namibii w rezerwacie Daan Viljoen. Nad moją głową rozgwieżdżone niebo.
Fotograficzna podróż do Namibii od dawna była moim marzeniem. Dlaczego? Ponieważ Namibia jest moim ulubionym państwem w Afryce. Dlaczego? Trudno to dokładnie uzasadnić. Namibia to piękne krajobrazy i cudowne nocne niebo. Namibia to ogromna przestrzeń, niezamieszkane tereny i wielka różnorodność.
W drodze z Namibii do RPA. Po przejechaniu pięciuset kilometrów główną namibijską drogą w pobliżu Keetmanshoop skręciliśmy do Quivertree Forest.
Dzień w Windhoek. Odwiedziliśmy stragany z pamiątkami, na których kupiłem kilka słoni i wyrzeźbiony w gałęzi drzewa pojemnik na strzały.