Jest kolorowo i ciasno. Setki kolorowych łodzi na plaży. Kolejne przypływają. Mężczyźni z misami na głowach przenoszą ryby na brzeg. Kolejni wywożą skrzynie pełne ryb konnymi wozami, którymi wjeżdżają głęboko do wody. Zamieszanie, hałas i krzyki. Bajzel, bałagan i targ.
Przechodzę bezproblemową odprawę paszportową. Odbieram bagaż, kupuje wodę i wsiadam do wcześniej zamówionej taksówki, która ma mnie zawieźć prosto do hotelu. Pierwsze chwile w Senegalu mogą wykończyć. Upał i niesamowita wilgotność. Wszystko dookoła mokre. Trwa pora sucha, a wszystko wokół wygląda jakby przed chwilą przeszła tędy ulewa.
Wracam do Afryki! W 2023 roku czeka mnie podróż do Senegalu i Gambii. W marcu kupuję bilet lotniczy do Dakaru i z niecierpliwością czekam na listopad. A w międzyczasie staram się dowiedzieć jak najwięcej na temat Senegalu i Gambii, bo to właśnie te dwa kraje zamierzam odwiedzić podczas kolejnej afrykańskiej podróży.
To był świetnie spędzony czas. Mnóstwo ciekawych, niezapomnianych przeżyć, które nawet trudno opisać. Dla kogoś, kto nigdy w Afryce nie był, zrozumienie niektórych zachowań i zwyczajów może być trudne, albo i niemożliwe. Mam wrażenie, że pomimo, że poznaję Afrykę coraz bardziej, to poznaje ją wciąż od zbyt turystycznej strony.
Przewodnik stara się trochę opowiadać o mieście i jego historii, ale nie za bardzo mu to wychodzi. Sprawia wrażenie, jakby czytał suche fakty z przewodnika. Prowadzi nas na pyszną kawę i do miejsca gdzie handlowano kiedyś niewolnikami. Targ, historia, a szczególnie cela, w której trzymano około 70 osób, rozmiarami przypominająca niewielki niski pokój, robią przygnębiające wrażenie.
Dala-dala podjeżdża niemal od razu, gdy tylko stajemy na niby przystanku. To jakiś super stary model z ławkami w poprzek na pace. Jest ciasno jak zawsze, ale przynajmniej przewiewnie. Jedzie nas około 20 osób. Plecaki podróżują z drewnem i baniakami na dachu.
Jozani Forest. Podczas przypływu w lesie można spotkać kraby i oceaniczne ryby. Tuż obok tego lasu jest jeszcze las koralowy, który korzysta z wody słodkiej. Drzewa z dwóch całkowicie odmiennych lasów, czerpiących wodę z zupełnie innych źródeł. Drzewa rosną tuż obok siebie, a niewielka przerwa pomiędzy nimi wyznacza granicę, której żadne drzewo przekroczyć nie może, bo nie przetrwa.
Niebo nie wróży nic dobrego. Gdy tylko wsiadamy do samochodu deszcz na Zanzibarze znów zaczyna padać. Momentalnie deszcz zmienia się w tropikalną ulewę, która towarzyszy nam bez przerwy.