W drodze do Makokou
W końcu jesteśmy w drodze do Makokou. Pakujemy się do niewielkiego Embraera linii Nationale Regionale Transport. Trochę ciasno. To pierwszy lot liniami znajdującymi się na czarnej liście Unii Europejskiej, czyli takimi, które mają zakaz lotów w przestrzeni powietrznej Unii. Odbędziemy takich lotów jeszcze trzy.
To nie będzie długi lot. Tak nam się wydaje. Może godzinę. Po drodze międzylądowanie w Oyem. Niby nic strasznego, ale to zawsze jedno lądowanie i start więcej. Lądujemy w Makokou dopiero po siedemnastej. Zbyt późno żeby znaleźć transport do Boka Boka. Zostaniemy tu na noc. Znajdujemy oberżę za 10000 franków. To sporo taniej niż w Libreville. Warunki są podobne. Słabe. Ale przynajmniej tak nie cuchnie. Jest prysznic i łóżko. Moskitierę mamy swoją. Rozłożymy ją znów jak sypialnię w namiocie.
Wieczorem spacerujemy przez Makokou. Dołącza do nas jakiś pracownik miejscowego więzienia. Podobno lekarz. W ostatniej czynnej o tej porze knajpie zamawiamy pyszne steki. Po raz pierwszy miałem szansę spróbować dziką leśną świnię lub gazelę, czyli słynny bush meat. Powstrzymałem się. Spróbuję kiedy indziej.
Pierwszy raz na naszym wyjeździe spotykamy też osobę, która słyszała coś na temat Mont Bengoué. Dziwi się dlaczego chcemy jechać do Boka Boka. Dlaczego akurat ta góra? Wyjaśniamy, że to prawdopodobnie najwyższa góra Gabonu. Dziwi się. Przecież w szkole został nauczony, że najwyższa górą jego kraju jest Mount Iboundji. To nas zbija z tropu. Na szczęście podobno ludzie chodzą na naszą Mont Bengoué. To zawsze jakiś promyk nadziei.
Dokupiliśmy szefowi wioski flaszkę taniego wina i mleko w proszku. Niech ma. Podobno w Boka Boka nie ma butelkowanej wody. Musimy zabrać ją ze sobą, albo zaryzykować picie wody ze studni. W sumie mamy ze sobą tabletki do odkażania wody. Wybieramy jednak dźwiganie zgrzewki wody na głowę. Nasz bagaż znowu się powiększył.
Zdjęcia i relacja z podróży do Gabonu
Pozostałe odcinki relacji z podróży do Gabonu na blogu