Rzeka Kinabatangan. Widzimy makaki, małe krokodyle i pierwszego zimorodka. Liczę jednak na zdecydowanie więcej. Po chwili jest kolejny kolorowy ptak, a chwilę później dzioborożec w koronach drzew.
Orangutany w prowincji Sabah. Każda z samic siedzi z innej strony wielkiego drzewa. Wszystkie z maleństwami wczepionymi w futerka. Uroczo wyglądają. Jedna z nich odróżnia się od pozostałych zdecydowanie. Jest ciemno brązowa. Małe orangutany są niemal łyse i naprawdę brzydkie.Obserwujemy je ponad godzinę.
Nosacze na Borneo. Przy platformie obserwacyjnej siedzą charakterystyczne małpy z wielkimi brzuchami i chwiejącymi się długimi nosami. Są absurdalne. Nosy dyndają im przed pyskami. Najdłuższe mają dorosłe samce. Wybryk natury. Zwierzęta siedzą w krzakach dookoła punktu widokowego. Czasem demonstracyjnie przebiegają z ogromnym łomotem przez kładki, na których czekają turyści. Nie atakują.
Orangutany na Borneo. Jest ich tak mało. Podobno tylko na Borneo i na Sumatrze. Populacja maleje w niesamowitym tempie. Dlaczego? Bo wycinamy ich lasy sadząc w zamian palmy olejowe. Smutne. Nie mają gdzie żyć. W okolicy Sepiloku żyje około 100 orangutanów. Są w pewnym sensie oswojone, choć żyją na wolności.
Na wschodnim horyzoncie widać już poranny brzask. Niebo robi się bardziej niebieskie. A chmury podświetlane wstającym słońcem przybierają nieziemskie odcienie pomarańczy. Jest pięknie. Nie wiadomo, co fotografować. Z każdej strony jest fantastycznie. I jeszcze te śpiewające ptaki. To się nazywa piękna chwila. Maragang Hill i Kinabalu w promieniach wschodzącego słońca.
Hounon Ridge Farmstay & Ridgstay. To jeden z najbardziej spektakularnych miejsc noclegowych, jaki widziałem. Ładny domek i widok na Kinabalu, czyli najwyższą górę Borneo, Malezji i jednocześnie całej południowo-wschodniej Azji.
Kuala Lumpur pełne jest wysokich mieszkalnych wieżowców i biurowców. Dziesiątki drapaczy chmur sprawiają wrażenie, że stolica Malezji jest bardzo nowoczesna. I chyba rzeczywiście tak jest.
Podróż się zaczyna. Zamówiony kierowca zawozi nas na lotnisko. Przed nami nieco ponad dwie godziny lotu do Stambułu. Lubię latać tureckimi liniami. Są wygodne i dają jeść, a bagaż w wliczony jest w cenę biletu w standardzie. Mają też dobrą siatkę połączeń w Afryce. Tym razem lecimy z nimi do Malezji z długą przesiadką w Stambule.