Ciepła noc mija szybko. Jest już widno, gdy zaspani wychodzimy z namiotów. Aparaty w ręce, plecaki na plecy i znów idziemy w skały na poranne fotografowanie Spitzkoppe. Hiszpan, z którym fotografowaliśmy nocą Drogę Mleczną jeszcze nie wstał. My też moglibyśmy jeszcze chwilę pospać, ale wolimy robić zdjęcia.
Przez cały poprzedni wieczór i całą noc siąpiła delikatna mżawka. Wszystko pokryte jest wodą: namioty, trawa i samochód. Niespotykane podczas tej podróży. Ale przynajmniej nie wieje. Uwijamy się szybko z poranną codziennością, bo punktualnie o 8:00 przyjedzie po nas ktoś, kto organizuje wycieczki na wydmy. Nie mogę się już doczekać mini safari na pustyni w Namibii. Nigdy na takim nie byłem.
Już przywykłem do pobudek przed budzikiem. Dziś też przed 7:00 rano mam dość leżenia w namiocie. Noc była bardzo ciepła, a na dodatek padał deszcz. Dzień też zapowiada się upalnie, przynajmniej na początku, bo gdy później miniemy kosmiczne krajobrazy Namibii i dotrzemy na wybrzeże zrobi się zdecydowanie zimniej.
Drugi dzień w Sossusvlei w Namibii. Kolejne emocje i wrażenia. Kolejne kadry, zdjęcia i obrazy. Wstajemy tak samo wcześnie, jak wczoraj. Chociaż dziś, po wietrznej nocy jesteśmy bardzo niewyspani.
Dolina Śmierci Dead Vlei w Namibii już na nas czeka. Pobudka o godzinie 5:30. Jest jeszcze ciemno i cicho. Chociaż przy niektórych miejscach kempingowych krzątają się już ludzie. To tacy jak my chętni na wjazd do Sossusvlei od razu po otwarciu bramy. Bez śniadania wsiadamy do samochodu i stajemy w kolejce oczekujących przed bramą samochodów. Jesteśmy drudzy.
Aby dojechać do końca Sossusvlei trzeba pokonać około 60 km dobra asfaltowa drogą. Planujemy zatrzymać się na zachód słońca przy charakterystycznych wydmach na 40 i 45 km drogi. Mocno wieje, więc w powietrzu unoszą się tumany pyłu i piachu. I tak jest ładnie.
Namibia nie pozwala na nudę. Kolejny dzień rozpoczynamy o 6:30. Już świta. Wracamy do kanionu i z niecierpliwością czekamy na wschód słońca w Fish River Canyon. Wielka kula oświetla coraz mocniej kryjące się do tej pory w cieniu urwiska kanionu. Piękne cienie i oświetlone skały. Jest pięknie.
Kolejny dzień zaczyna się o 7:00, a w zasadzie tuż przed 7:00, bo znów budzę się chwilę przed budzikiem. Poranek jest bardzo zimny. Z niepokojem myślę o wyjściu z cieplutkiego śpiwora. Gdy jednak przypomnę sobie poprzednią noc i spektakl na nocnym namibijskim niebie od razu się uśmiecham. Myślę, że może dziś też czeka nas coś wyjątkowego.